جذب زیستی رنیوم توسط سویه جدید Bacillus sp. MGG-83

کاربرد Re-188 و Re-186 در پزشکی هسته‌ای به منظور درمان سرطان از سال 2000 به بعد اهمیت بسیار زیادی یافته است. بررسی‌ها نشان داده است که برخلاف فلزات دیگر تاکنون هیچ گزارش علمی دربارة جداسازی رنیوم به وسیلة جذب زیستی، در مراجع معتبر علمی مشاهده نشده است. در این کار پژوهشی توان جذب رنیوم توسط باکتری جدید Bacillus sp. MGG-83، به طور مداوم در اِرلن مورد بررسی قرار گرفت و شرایط بهینة جذب مشخص شد. در بررسی اثر pH مشخص شد که pH بهینه جذب برای رنیوم برابر با 2 بوده و دمای بهینه جذب، ºC40-35 بدست آمد. جذب رنیوم با افزایش غلظت آن در محیط افزایش یافت، بطوریکه در غلظت 250 میلی‌گرم برلیتر مقدار جذب برابر با 146.3  میلی‌گرم برای هر گرم وزن خشک باکتری بود. جذب رنیوم در 5 دقیقه اول مجاورت، سریع بود و در ادامة جذب، روند کندی از خود نشان داد. کاهش در مقدار V/X0 باعث افزایش جذب رنیوم شد که این پدیده به علت افزایش محل‌های سطحی اتصال است. در بررسی استفاده از اثر عوامل رهاساز، مشخص گردید دفع رنیوم که توسط محلول 0.1  مولار هیدروکسید سدیوم در دمای ºC25 صورت گرفت، 55% رنیوم جذب شده از توده سلولی رها شد.